Brownsberg

Beste Nederlandse lezers,

Jullie hebben natuurlijk al echte herfstregen boven jullie hoofd druppelen…Soms heb ik daar ook wel zin in, maar helaas voor jullie word ik hier ook wel eens met regen verwend:)
Ik heb de afgelopen week een aardig druk bestaan gehad hier in Paramaribo:

We zijn afgelopen weekend naar Brownsberg geweest. Dit is een berg midden in het amazonegebied met daarbij een natuurpark.
Op de heenreis hebben we de volgende gebeurtenissen be- en overleefd:
- Kennis gemaakt met onze meereizigers: Mano de gids; John de buschauffeur; Alexandra en Stan uit Duitsland en Esther die we al met een eerdere reis hebben ontmoet.
- Een tussenstop gehad, meteen na vijf minuten, waar we een vrachtwagen zagen dat tot een busje was omgebouwd.
- Een grote bauxietfabriek gespot in Paranam, waar het bauxiet wordt verwekt tot aluminium.
- Een busrit, op een zandweg met gaten, overleefd. Ze hadden last van grote tijdsdruk denk ik, want op deze slechte weg reden ze toch honderd kilometer per uur…Respect voor de Buschauffeur! We kwamen rood, van het stuifzand, op de bestemming aan.
- Aantal keren eten natuurlijk…
- En als toetje kregen we een busrit door smalle paadjes in het regenwoud!

Eenmaal aangekomen in Brownsberg, mochten we meteen vier uur natuur opsnuiven inclusief een drie uur lange wandeling door het woud. We hebben gewandeld naar twee verschillende watervallen, de Leoval en de Ireneval.
Na deze woudwandeling kregen we weer heerlijk eten.
Na het eten was dan eindelijk het ‘moment supreme’: onze slaapplaats bezoeken. We moesten eerst een kwartier lopen voordat we op de bestemming waren, dus dat betekent een slaapplaats midden in het regenwoud. We zagen meteen de apen in de bomen hangen; een uil in een boom slapen en een aantal trompetvogels kwamen aanrennen.
Eenmaal opgefrist gingen we naar dé ontmoetingsplek van het park. Hier hebben we onze eerste parbobier tot ons genomen…Om tien uur waren we al uitgeteld, we zijn erg veel gewend na een maand vakantie in Paramaribo, dus gingen Maaike en ik lekker uitrusten op ons stapelbedje. We vielen in slaap met krekel en brulaap geluiden op de achtergrond.
In de ochtend hadden we afgesproken tussen acht uur en half negen te ontbijten. We hadden al vernomen heerlijke broodjes in plaats van rijst te krijgen als ontbijt, dat klonk ons als muziek in de oren. De gids was er alleen wel een uur later dan gepland, zijn horloge stond namelijk stil…
Na het eten nog even een uur wandelen door het regenwoud en naar het hoogste punt van Brownsberg. Nog even een uur op een bankje boven op de berg genieten van het uitzicht en klaar voor vertrek. Terug naar het stof en vervuilde lucht happen in Paramaribo.

Na dit weekendje binnenland was het zover: Onze stage!
Maandag zijn we naar de school geweest, om ons daar voor te stellen aan de directrice en de leerkrachten. Vandaag, dinsdag, zijn we dan werkelijk begonnen met onze stagewerkzaamheden. We hebben indrukwekkende dossiers van de probleemleerlingen doorgenomen.
We lopen al meteen tegen cultuurverschillen aan:
- De machtverhoudingen - Jongeren zeggen alleen u en mevrouw/meneer tegen ouderen.
- De grote families - Met zijn tienen in een gezin is het gemiddelde.
- Geloof is veel belangrijker hier - Een jongen die hier woont en net uit Nederland komt wordt als probleemjongere gezien, omdat hij niet gelooft in een god

Ik hoop dat jullie een goede indruk hebben gekregen van mijn leven tot nu toe in Suriname! Een fijne herfst voor deze week toegewenst en geniet van de, hopelijk aanwezige, gekleurde bladeren!

Veel liefs Gerlin